Bert van Wordragen en Sinian Nienhuis

Namen: Bert van Wordragen en Sinian Nienhuis
Wonen in Spanje sinds: mei 2006
Waar: Mula, Murcia
Gezinssamenstelling en leeftijden: Bert 1963, Sinian 1968
Twitter: @Spanjedoetjewat , @siniannienhuis

1. Waarom zijn jullie geëmigreerd?
We wilden graag veel mooi weer, het gehele jaar door. Tijdens een zonnige en warme vakantie beseften we ineens dat we dat realiseren zelf in de hand hadden: door ‘gewoon’ naar een zonniger en warmer land te verhuizen.

De tweede motivaties was de uitdaging. Het besef dat het kan, dat het leven je kansen biedt gewoon dingen te doen die je hart je ingeeft. Maar wel op basis van enige zekerheid, in ons geval dat van een inkomen. In Nederland werkte Sinian vanuit haar communicatiebureau als adviseur, grafisch vormgever en tekstschrijver al jaren hoofdzakelijk op afstand van opdrachtgevers, met slechts incidenteel afspraken. Dus dat gaf al vertrouwen. De in 2005 gangbaar wordende mogelijkheid van mobiel internet (ons huis staat in buitengebied, zonder vaste telefoonlijn) en de betaalbare vluchten naar Nederland met een zondermeer acceptabele reistijd gaven op dit vlak de doorslag.

2. En waarom juist naar Spanje?
Veelvuldig mooi weer het gehele jaar door was dus onze belangrijkste drijfveer. In eerste instantie dachten we aan de Canarische Eilanden. Het hele jaar door lente en op overzienbare vliegafstand van Nederland. Maar een Spanjaard in Nederland waarmee we in gesprek raakten, raadde ons dat af. Als er iets gebeurt waardoor je halsoverkop naar Nederland moet, ben je op een eiland afhankelijk van een boot of vliegtuig. Dat werkt vertragend. Hij adviseerde het (Spaanse) vasteland. Dan kun je altijd nog elk moment van de dag in de auto stappen.  Daar konden we ons direct helemaal in vinden.

Onze 1e landenonderzoekskeuze viel zo als vanzelf op Spanje. En dan vanwege die mooiweerwens meer specifiek op de Costa Blanca of zuidelijker. Een puur gevoelsmatige keuze zonder het land te kennen – je moet ergens beginnen.  De Costa Blanca vonden we veel te druk en/of we konden daar voor ons budget niet slagen. Dus togen we een provincie zuidelijker, naar Murcia en tevens landinwaarts. Want beduidend meer eigen grond met misschien wel een eigen zwembad en dan gewoon af en toe naar zee rijden, sprak ons eigenlijk veel meer aan.

Murcia. Het was voor ons meteen raak. De afwisselende natuur, al het groen, de dorpjes en stadjes, de historie, de gelijknamige universiteitshoofdstad Murcia, de uitgestrektheid, de rust, de kust, de ervaring in echt een ander land, een andere cultuur te zijn terechtgekomen. En we werden blij van het soort huizenaanbod. Raak dus. We voelden geen enkele behoefte die opgetogenheid nog aan andere provincies, laat staan aan andere landen te toetsen.

3. Hoe hebben jullie jezelf voorbereid op jullie emigratie
Niet heel intensief, wel rustig aan. De periode tussen de 1e keuze voor verhuizen naar Spanje en het uiteindelijke vertrek besloeg ongeveer 2½ jaar. We zijn in het 1e halfjaar 3 keer naar Spanje afgereisd, met dan zowel vrije ‘eigen’ tijd vrij als afspraken met makelaars. De 1e keer was puur oriënterend en het land ‘proevend’ met zijdelings naar woningen kijken. De 2e keer gingen we gericht op huizenjacht en bij het 3e bezoek slaagden we al, vol overtuiging van ons nieuwe thuis. Alweer puur op gevoel.

Verder hebben we in die beginperiode 2 beurzen bezocht, IMMO International en de Emigratiebeurs.  We hebben de boeken ‘Wonen en kopen in Spanje’ en ‘Wonen en werken in Spanje’ van Guide Lines gekocht en regelmatig geraadpleegd. Overigens, ze na verloop van tijd ook weer terzijde gelegd. Want op een gegeven moment wordt je onnodig onzeker van alle waarschuwingen, ook her en der op internet. Bovendien hoefden wij alleen maar een nieuw thuis te regelen. We hebben geen kinderen  en werk + inkomen verhuisden mee vanuit Nederland.

Internet was eveneens een belangrijke informatiebron, zowel bij de zoektocht naar makelaars en woningaanbod als ook om meer te weten te komen over het land zelf. En, heel belangrijk, we zijn in Nederland naar Spaanse les gegaan. Dat hadden we eigenlijk eerder, intensiever en langer moeten doen. Want zeker in het binnenland van Murcia is beheersing van het Spaans cruciaal. Engels wordt er niet of nauwelijks gesproken, ook niet door hoger opgeleiden.

4. Wat viel er mee?
Eigenlijk alles is meegevallen. We wilden mooi weer, rust en ruimte, natuur, een andere cultuur, we wilden het leven in een ander land ondergaan. Dat is helemaal gelukt. Dat dat niet altijd vanzelf ging noch gaat, is onvermijdelijk. Het leven hier confronteert je met de vanzelfsprekendheid van je gedachten en veronderstellingen vanuit je toch Nederlandse blik. Dat is bovenal leerzaam, het helpt je zondermeer je blik te verbreden. We leren van het gemak waarmee Spanjaarden de dingen veel meer nemen zoals ze komen en zijn. Misschien remt dat de motivatie tot willen verbeteren, ligt te gemakkelijke berusting op de loer. In onze ogen dan. Crisis of geen crisis, het leven wordt hier zo veel mogelijk gevierd. Dat stemt vrolijk en tot nadenken: waar gaat het ons eigenlijk werkelijk om in het leven? Wat heb je nu echt nodig?

5. En wat viel er tegen?
Aan Spanje en het hier naar toe verhuizen in zijn geheel is eigenlijk niets tegengevallen, zie ook hierboven. We hadden ons tevoren al echt ingesteld op dat Spanje een ander land is dan Nederland. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer. Bovendien vonden we dat juist een aantrekkelijk aspect.  We hadden rekening gehouden met niet in te calculeren heimwee en daarom samen afgesproken het hoe dan ook minimaal 2 jaar te proberen. Maar van heimwee noch moeten proberen is sprake geweest, het ging allemaal als vanzelf. Blijkbaar werkt voor ons ‘home is where the heart is’.

Wat wel tegen is gevallen is geheel onszelf te verwijten: het belang van de kennis van het Spaans. Ondertussen gaat al stukken beter, maar we hebben dit echt onderschat. Communiceren, elkaars taal spreken is de basis voor het je snel op je gemak voelen.

6. Hoe is jullie Spaans?
Ondertussen redelijk dus, zie hierboven.  Zoals zovelen zijn ook wij hierin te lichtvaardig geweest. Ons Spaans is nu ondertussen goed genoeg voor de manier waarop wij leven. We maken een praatje, kopen wat we nodig hebben en regelen wat er geregeld moet worden, ook officiële zaken. Echter, een betere startpositie toen, zou nu zonder meer comfortabeler voelen. En respectvoller naar de mensen in het land waar we zijn gaan wonen, dat is het vooral. Bovendien zou veel minder energie kosten.

7. Zijn jullie geïntegreerd?
Da’s een rekbaar begrip. We doen ons best, zijn hier tenslotte te gast. We proberen ons zo veel mogelijk aan te passen aan en leren van de gewoonten en gebruiken alhier. Spaans spreken is ons uitgangspunt. We kennen al heel wat Spanjaarden en zij ons. We schakelen voor klussen liefst Spanjaarden in. Andere buitenlanders die hier ook wonen zoeken we zeker niet nadrukkelijk op. Al is het wel hartstikke fijn dat we hier een paar gelijkgestemde Nederlandse gezinnen kennen,  waarmee het af en toe heerlijk bijkletsen, borrelen en feesten op zijn Spaans is. Die Spaanse fiestas maken ons vrolijk, de regelmatige processies daarbij elke keer weer indruk. Zo veelvuldig buiten kunnen leven is geweldig. De zon verveelt nooit. We eten bijna altijd later dan in Nederland en eten dingen die we niet ken(d)(n)en. We zijn helemaal blij met het menu del día en tapas vinden we een uitvinding. Tapas op een terras op een zonnige zaterdagmiddag, of op een zwoele zomeravond op het dorpsplein, omringd door gezinnen tot complete families bevestigen het gevoel dat je leeft. Zo vele dagen dat het alledaagse leven voelt als bijzonder, als vakantie, dat klinkt niet heel geïntegreerd? 

Maar echt onderdeel van de gemeenschap hier, dat zijn we zeker niet en zullen we ook niet worden. We waren niet op zoek naar een nieuw sociaal leven, wel naar rust en ruimte, natuur, een andere cultuur en naar heel veel zon.

8. Wat missen jullie van Nederland?
Weinig eigenlijk. Bepaalde etenswaren die hier in het binnenland niet te krijgen zijn. Frikandellen en kroketten en ander soortgelijk ongezond spul, zoals ook shoarma af en toe. De royale keuze aan koekjes zónder chocola. Gezondere dingen zoals boerenkool en het uitgebreide assortiment aan (bruin) brood. Al wordt het aanbod in de supermarkten en van de bakkerijen hier ook steeds groter. Al met al, we missen dus weinig.

9. Hebben jullie tips voor toekomstige emigranten die willen emigreren naar Spanje?
Heel voorspelbaar en niet origineel: ervoor zorgen dat je de taal spreekt. Je openstellen voor de gewoonten en gebruiken van dit land en daarvan ook graag willen leren. Er kan zo veel op verschillende manieren gewoon goed gaan. Even goed: alert en nuchter zijn, je gezonde verstand gebruiken. De tijd nemen. Doorvragen. Werk hebben, indien  benodigde inkomsten van toepassing zijn. Verder, gewoon durven en doen. Niets hoeft voor altijd te zijn en niemand weet wat de toekomst brengt. Spijt hebben is altijd beter van iets dat je wel gedaan hebt. Minder op uur en tijd leven, er is zo veel dat helemaal niet vandaag hoeft. Loslaten, vertrouwen op de goede afloop die best anders kan blijken te zijn dan oorspronkelijk bedacht. En niet schromen hulp in te schakelen, zoals een makelaar die je taal spreekt en de lokale markt kent.

10. Zijn jullie verwachtingen uitgekomen?
Absoluut! Meer dan dat zelfs. Het is een van de, zo niet de beste beslissing in ons leven geweest tot zover. Spanje heeft echt wat met ons gedaan. Dat komt vooral door het veelvuldige mooie weer dat buiten leven tot een gewoonte heeft gemaakt en door ons gevonden thuis hier. Het is een bijzondere plek. Hartstikke rustig, mooie vergezichten, helemaal vrij tussen de eigen olijf- en amandelbomen en toch alle dagelijkse voorzieningen heel nabij, in een ook nog leuk dorp (Pliego). Bert heeft het werken op het land ontdekt, volgt en stimuleert de groei van zijn bomen nauwgezet en is blij met elke reden om tractor te kunnen rijden. Sinian werkt nog steeds virtueel voor Nederlandse opdrachtgevers en dat dan het overgrote merendeel van de tijd buiten, op de veranda. En de zon, die verveelt werkelijk nooit.